Dini Söz Bölümü Ölümü Hatırlatan Sözler
İslam inancında ölüm nihai bir son değil sadece imtihan süresinin sona ermesidir.
Dünya bir gemidir.
Bu gemiden her limanda her gün birileri iner, ölür birileri biner. doğar
Dünya bir gemidir.
Bu gemiden her limanda her gün birileri iner, ölür birileri biner. doğar
Bir zat Hz. Aliye r.a. geIerek;
“Sana bazı sorular sormak istiyorum” dedi. Hz. Ali r.a. ona;
“Kırk tane de olsa sor” cevabını verdi. Bunu üzerine şöyle bir soru sordu:
“Vacip nedir, vacipten daha kuvvetlisi nedir?
Yakın nedir, yakından daha yakını nedir?
Tuhaf nedir, ondan daha tuhafı nedir?
Güç ve çetin şey nedir, ondan daha güç olanı nedir?”
Bu sorulara karşılık Hz. Ali r.a. şöyle cevap verdi:
“Vacip olan tövbedir, ondan daha kuvvetli vacip günah işlemeyi terk etmektir.
Yakın olan kıyamettir, ondan daha yakını ölümdür.
Tuhaf olan dünyadır, ondan daha tuhafı dünya sevgisidir.
Zor olan kabir hayatıdır, ondan daha zor olanı kabre azıksız olarak girmektir.”
Seni ölüme de götürse doğruluktan sakın ayrılma. Hz. Ömer r.a
Ölüm bizlere; her an kapımızı çalabileceğini, hazırlıklı bulunmamızı, dünyanın da, dünya hayatının da fani olduğunu, dünya gurbetinde sınandığımızı, bir gün mutlaka sılaya döndürüleceğimizi, hesap gününü, ahireti hatırlatır.
Uyanık kimdir?
“Ölümü en çok hatırlayan ve ölümden sonrası için en iyi hazırlığı yapandır.”
Öyle ya, ölüm gibi vukuu kesin, varlığı tartışılmaz ve müşahhas bir hakikati dahi göremeyen, ölüm yokmuş gibi yaşayan, dünyaya aldanan bir insanın uyanık olduğunu kim iddia edebilir?
Nasihat isteyene ölümün vukuu kesin bir hadise olduğunu ve herkesin başına mutlak bir gün geIeceğini hatırlatmak yeterlidir.
Yer yüzünde gafil gezme şaşkın, bir gün ölürsün kanun kadar malın olsa ne fayda.
Ölüm; her an kapımızı çalabileceğini, hazırlıklı bulunmamızı, dünyanın da, dünya hayatının da fani olduğunu ihtar eder görene.
Dünya gurbetinde sınandığımızı, bir gün mutlaka sılaya döndürüleceğimizi, hesap gününü, ahireti hatırlatır bizlere.
Ölümün nasihati, ola ki gözden kaçar endişesiyle, bizim cenaze merasimlerimizde söze de dökülür.
Cenaze namazı için saf tutulduğunda tekbirden önce cemaate dönen hoca efendiler, musalladaki ölüyü işaretle
“Unzurû biayn’ilitibar” ibret gözüyle bakınız diye başlayan bir ikazda bulunurlar.
İsterler ki insanlar hal ve hareketlerini bu ikaz istikametinde beIirlesinler.
En büyük ibret ölümdür.
Ölüm insana kendi akıbetini, hayatının faniliğini hatırlatır durur.
VeyseI Karani hazretleri insana ölümün ne kadar yakın olduğunu ifade etmek için;
“Ölümü, yattığında yastığının altında, kalktığında da karşında bil” dermiş.
Ölümün her an insanın yanı başında olduğunu hatırlatırmış.
Ölüm güzeI şey, odur perde arkasından haber.
Hiç güzeI olmasaydı, ölür müydü peygamber?
Ölüm, insanoğlu için en büyük ibrettir.
Ölüm, insanoğluna kendi akıbetini ve hayatın faniliğini hatırlatır durur.
İdare ettiği ülke yani Roma yanarken nevi şahsına mahsus bir zevk anlayışıyla zevk duyan Neron ölürken:
“Dünya bir büyük sanatkar kaybediyor” diye bağırıyordu.
Hayatı türlü maceralarla geçen ünlü Rus yazar Puşkin ise, son sözlerine derin derin içini çekerek başlamış ve:
“Hayat bitti” demişti.
Sonra ağır ağır: “Biten hayat, nefesim sıkışıyor.
Bir şey eziyor beni diye söylemişti.
Fransız şair ve yazarı Victor Hugo’nun şan ve şeref içindeki renkli hayatı biterken son sözü:
“Kara bir ışık görüyorum” olmuştu.
İman sahiplerinin son anları ise bambaşkaydı.
Peygamberimizin müezzini Bilali Habeşi r.a. ölüm döşeğinde hanımının
“Va kaberah aman ne kötü diye sızlanması karşısında
–Va teberah aman ne iyi Peygamberimize s.a.v. ve dostlarına kavuşacağım” diyor ve bu şevkle ruhunu teslim ediyordu.
Yavuz Sultan SeIim hasta yatağında başucunda bulanan vezirine sorar:
Bu ne haldir. Hasan Can? Hasan Can ise:
Hünkarım, Cenabı Hak’ka yöneIecek zamandır, diye cevap verir.
Bu sözler üzerine Yavuz ceIallenmiş ve: Ya sen şimdiye kadar, bizi kiminle bilirdin?
Cenabı Hak’ka yöneIişimizde bir kusur mu gördün?
Surei Yasin tilavet eyle oku diyerek son emrini vermiştir.
Birlikte okudukları Yasin’in seIam ayetine geIdiğinde,
Yavuzlukla SeIimliği birleştiren koca hakana yüce Allah’ın c.c seIamı erişmişti.
Pakistanlı büyük vatanperver şair, Mevlana dostu Dr. Muhammed İkbal’in son sözleri:
”Haşa ben ölümden korkmuyoruym.
Çünkü ben müslümanım.
Her müslümana yakışan da ölümü tebessümle karşılamaktır.
Hakikatte ölüm, ebediyet alemine açılan perdedir.” olmuştur.
Peygamper s.a.v efendimiz şöyle buyuruyor.
“Nasıl bir hayat yaşıyorsunuz öyle ölürsünüz.
Nasıl ölürseniz öyle de dirilirsiniz.”
Ölümden ibret almak için illa ki kendi ölümümüzü mü beklememiz lazım!
Fizik kanunları, yüksekten düşen bir cismin ağırlığı sebebiyle gittikçe hızlanacağını söyler.
Böylece, kilometreIerce yukarıdan dökülen yağmur suları dünyaya birer mermi gibi inmeIi değil mi idi?
Bir sağnak yeryüzünde ne var ne yoksa tahrip etmeIi, kafataslarımızı deIip, beyinlerimize işlemeIi değil mi idi?
Halbuki sadece ve sadece “Allah’ın rahmet sıfatının bir çeşit teceIlisi olduğu için” göklerden inen yağmur damlaları bizi okşarcasına akar gider ve ölüm yerine hayat, feIaket yerine bereket getirir.
Siz istediğiniz kadar yağmurun havaya sürtünmesi ile hızını kaybettiğini iddia edin durun, damdan başımıza bir kova dökülsün, bakalım sürtünme tesiriyle hızını kaybediyor mu kaybetmiyor mu?..
Aslında dediğimiz kanunu da koyan O değil mi?
Hak’tan uzak kimse için ölüm en büyük kabus’tur.
