En Güzel Yürek Yakan Yeni Sözler
Çok uzaktasın beni duymazsın unuttun belki de hatırlamazsın hani derdin ya sen bir tanesin bitanen burada Sen neredesin.
Varlığınla başlayan bir günün yokluğunla bitmesine alışamadım, aklımda olduğunun yarısı kadar yanımda olsaydın hiç sensiz kalmazdım!
Bana kalsa gökyüzündeki tüm yıldızlar yerine
Senin gözlerinde ışıldayan bir çift yıldızı bütün insanlara gönderirdim.
Yürüdüğümüz yolları gezdim tek başıma yeniden.
Bir sen yoktun yanımda kaldırım taşlarında sekerek yürürken.
Acıyan bir yerlerim olup olmadığını anlamak ister gibi yokluyorum içimi.
Hiçbir sızı yok. Geçmişin ağırlığı yok üstümde.
Yolunca yordamınca unutmuşum unutulması gerekenleri!
Seni yüreğimin derinlerine attım.
Üzerine çelik kapılar kapattım. beni öyle incittin ki seninle olan iyi hatıraları (istediğim halde) bile hatırlayamıyorum.
Sen cezanı kendi kendine verdin.
Gökyüzü bile ağlar elinden alınınca güneşi.
Yürek taşıyan her canlı gibi erkeklerde ağlar, ağlamak insan işi.
Benim de zaten hiç gücüm yok, yüzüm yok, hiç umudum yok.
Ama bil ki farklı bir hayaldi. İşkenceydi bazen, bazen çok güzeldi.
Ama anlıyorum sesinden, kurtulmuşsun sen nokta konmuş, bitmiş en güzel hikâyem.
Sen en büyük sevgiyi hak edecek kadar mükemmel ,
Herkesin sevmeyi hak etmeyeceği kadar özelsin.
Ne seni unutturacak kadar zaman geçecek ne de geçen zaman seni unutturmaya yetecek bırakıp gitsen de unuturum sanma zaman alışmayı öğretir unutmayı asla.
Yazık bensiz geçirdiğin tüm zamanlarına, şimdi nefret sözlerim vuruyor yazılarıma.
Sensizken hiç böyle olmamıştım. Ya sana alıştım ya sevgine.
Yeter ki alıştırma beni sensizliğe.
Umutsuzluk en yakıcı zevktir, özellikle de içinde bulunduğun durumun çaresizliğini açıkça kavramışsan!
Zaman geçtikçe daha iyi anlıyorsun.
Hiçbir şeyi eskisi kadar sevemediğini!
Sen dünyaya sürgün bir meleksin.
Ve ben seni o kadar çok seveceğim ki .
Bir daha cennetine dönemeyeceksin
Hiç mutlu bir yaşantım olmadı bu dünyada ölümü bekledim sensizliğin kucağında.
Kimseye göstermem üzüntümü.
Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım.
Örselenmiş bir çocukluk işte benim bütün hikâyem.
Kaç sevda geçse de üzerinden bu yıkıntıları onaramazsın istersen hiç başlamasın geç kalmışız birbirimize, yanlış kapılarda geçmiş bunca yıl dönemeyiz artık ilk gençliğimize, istersen hiç başlamasın söz verelim kendimize.
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı?
Felekler yandı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı?
Bir yanımda çaresizlik diğer yanımda yorgunluğum var.
Bir yanımda yalnızlığım, diğer yanımda geçmişe dargınlığım var.
Birini seveceksen, onu her şeyinle sevme çünkü bittiğinde onu unutamamana değil unutamayacak kadar çok sevdiğine yanarsın!
En iyisi bugün çıkmamak dışarıya, hani moralim bozulsun istemiyorum.
Görmek istemiyorum el ele tutuşmuş çiftler.
Yalvarmak yerine, kaybetmeyi tercih ederim!
İnsan sandım seni yüreğimi verdim yetmedi duygularımı hayallerimi sevdamı verdim.ama ne yaptın sen anlamadın.var olan her şeyi kirlettin adam sanmıştım seni.bitti sana itimadım kayboldu duygularım çıkma karşıma bir tekmede ben atarım kurtuluş sana bu sözle
Umutlara kanma umutlar bir gün imkânsızlaşır, hayatı tozpembe yaşıyorum sanma her renk bir gün siyahlaşır.
Biraz buruk bir duygu yüklenirse yüreğine gözlerin zaman zaman takılırsa uzaklara kulakların ansızın çınlarsa bil ki bir yerlerde delice özleniyorsun.
Sen hep gül diyen birinin, seni ağlatması kadar koyan bir şey yok.
Beklemek, kaybetmenin yarısıymış. Ben her şeyimi beklerken kaybettim.
Kim bilir… Seni düşünerek yazdıklarımı, kimi düşünerek okuyorsun.
Unutmak zaman ister demiştim, yanılmışım.
Zaman değil yürek istiyormuş. O da sende kaldı!
Sorarlarsa beni sana; sevilmeden seviyordu de.
Ne kadarda saftı de. O kadar seviyordu ki kaldıramadım de.
İçin de bir ateş yaktım halen yanıyor de.
Gitmeyince aramayınca eridi bitti de.
Bir de dünyası vardı onu da ben kararttım de.
Kendi eliyle bir çukur kazdı. Ben de gömdüm de!
Sen nerden bilirsin ki yalnız olmayı. Tek başına yürüdün mü o yollarda üşüyerek.
Ben kendimi sarmalarken kendime. Sen başka kollarda uyandın.
Bu dünyaya sevmek sevilmek ve ekmek için geldik ekmeği bulduk ama sevmek sevilmek bizi ekmeğimizden etti.
Çok saçmaladım, bağışla. İnsanın kalbi darmadağın olunca, kafası da karışıyor.
Mümkünse, söylediklerimi unuturken beni aklından çıkarma.
Eyy aşıklara mekan olan koca dünya sen döndükçe ben ağlayacağım insanlara aşıklara uzaktan bakacağım.
Eğer bir gün aşkın ölürse onu doğduğu yere göm kalbine.
Gözlerimden akan her damla yaş kalbimden akan bir damla kan gibi ölmemi istiyorsan durma ağla bu canım sana feda
Çektim duygularımı hayatından şimdi git kime istiyorsan ver duygularını sormam neden diye!
Ama unutma adımı hatırlayacaksın her hareketinde!
Sevgisiz tükenmiş kalbimin atışları. Artık hiç atmıyor sanki.
Gelip girsen tekrar yüreğime, sana can vermek için hiç kan pompalamayacak belli.
Delisin derdin hep. Doğru. Hiç bir raporda sabitlenmemiş deliliklerim var benim.
Hele biri vardı ki en büyüğü! Seni sevişim!
Biliyorum, sığmazsın hiçbir yere bu sevdayla, dünya sana dar.
Ama dayan gönlüm. Dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var.
Bu gidişlerin bir anlamı olmalı uykusuz kaldığım zamanların sonu böyle dramatik olmamalı.
Nasıl bir kazanç bu? Yüreğimden verirken, canımdan oluyorum!
Gözüm gözüne değmeden yazdığım şiirlerim melal.
Varsın değmesin razıyım ey yâr böylesi daha helal!
Sözlerim Kadar Hayatımda Dramatik Bu Dünyada Sensiz
Yaşanan Zamanlarda Nefretim Vuruyor Yazılarıma.
Bu şehirden her gidişinde şehri sanki ben uğurluyorum sen benden gideli çok oldu ama ben sana hala el sallıyorum
Ne dostuma güvenir oldum bu hayatta ne de sevgilime hepsi vuruyor arkandan günün birinde lanet olsun hepsine.
Şimdi gelip ‘sana döndüm’ desende, kusura bakma ama sehpada unutulmuş bir çay gibiyim artık, soğudum!
Kim Bilir Belki Bu Hayatta Blamadığım Huzuru Kabirde Bulurum,
Kim Bilir Kabirde Bulamayacağım Huzuru Seninle Bulurum Yada Sensiz Bulurum.
Bir çöle ürün ekmek gibiydi, yüreklere ektiğim umutlar.
O yüzdendir, her hasat zamanı zarar etmelerim!
Yaşamak için bir tek sebebim vardı. Senin geri dönme ihtimalin.
Artık o da kalmadığına göre dönme istemem sevgili, dönsen de bulamazsın beni.
Uzadı geceler, sensiz bir türlü geçmek bilmiyor.
Sabah olunca en azından yanımdayken görmek umudum vardı.
Son söz söylenmedi bu aşkta! Öldürmediysen beni içinde henüz ki yapmamışsındır bilirim, gömerken beni son kez içinden ‘Seni Seviyorum’ de. İnançsız gitmesin aşkımız…
Gitmesin, gitme sen, gitme aşkım.
Gül gibi kokan tenine aldandım, güzel gülüşlerine yakalandım, sahte sözlerine inandım, şimdi acılarla savaşıyorum anılarımla beni bıraktın.
Doktorun sorduğu fiziksel bir engeliniz var mı sorusu içime dokunmuştu nedense.
Yok diyebildim, sadece kalbim kırık.
Ne papatyaların dili varıyor seviyor demeye, nede benim cesaretim var son yaprağı çekmeye.
Bir muammadır “AŞK”, kiminin vicdanına atılan taş, kiminin fakir gönlüne katılan aş, kiminin de gözünden akıtılan yaştır “AŞK”.
Şimdi sensizliğin naklen mutsuzluğum yayınlanıyor.
Ve herkes çektiğim sensizlik acısını canlı izliyor.
İnanır mısın be sevgilim, yokluğun reyting rekorları kırıyor.
Bir sen vardın bir de rüzgâr, her şeyimdin bir zamanlar.
Senden sonra ben de bittim. Her yanım sen, gözümde yaşlar.
Herkesin yalnızlığı kendine benzer.
Benim ki biraz gürültülü biraz kalabalık ve çokça dağınık işte.
Çok fazla kitap ve çok fazla boş bardak var.
Hayatım sessiz bir film gibi oyuncular var ses yok, hepsinin sesini kıstım kendim yaşayacağım hayatımı artık kimseye ne el nede bel bağlayacağım.
İnsanlar tanıdım yıldızlar gibiydi, hepsi parlıyordu, hepsi gökteydi.
Ama ben seni, güneşi seçtim, bir güneş için bin yıldızdan vazgeçtim?
Unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor.
Aşk acısını da öğrendik bu saatten sonra sevmek mi kaldı hayatımızda?
Canımızı aldırlar sonunda sevmek yok bir daha!
Varlığınla başlayan bir günün yokluğunla bitmesine alışamadım, aklımda olduğunun yarısı kadar yanımda olsaydın hiç sensiz kalmazdım!
Bana kalsa gökyüzündeki tüm yıldızlar yerine
Senin gözlerinde ışıldayan bir çift yıldızı bütün insanlara gönderirdim.
Yürüdüğümüz yolları gezdim tek başıma yeniden.
Bir sen yoktun yanımda kaldırım taşlarında sekerek yürürken.
Acıyan bir yerlerim olup olmadığını anlamak ister gibi yokluyorum içimi.
Hiçbir sızı yok. Geçmişin ağırlığı yok üstümde.
Yolunca yordamınca unutmuşum unutulması gerekenleri!
Seni yüreğimin derinlerine attım.
Üzerine çelik kapılar kapattım. beni öyle incittin ki seninle olan iyi hatıraları (istediğim halde) bile hatırlayamıyorum.
Sen cezanı kendi kendine verdin.
Gökyüzü bile ağlar elinden alınınca güneşi.
Yürek taşıyan her canlı gibi erkeklerde ağlar, ağlamak insan işi.
Benim de zaten hiç gücüm yok, yüzüm yok, hiç umudum yok.
Ama bil ki farklı bir hayaldi. İşkenceydi bazen, bazen çok güzeldi.
Ama anlıyorum sesinden, kurtulmuşsun sen nokta konmuş, bitmiş en güzel hikâyem.
Sen en büyük sevgiyi hak edecek kadar mükemmel ,
Herkesin sevmeyi hak etmeyeceği kadar özelsin.
Ne seni unutturacak kadar zaman geçecek ne de geçen zaman seni unutturmaya yetecek bırakıp gitsen de unuturum sanma zaman alışmayı öğretir unutmayı asla.
Yazık bensiz geçirdiğin tüm zamanlarına, şimdi nefret sözlerim vuruyor yazılarıma.
Sensizken hiç böyle olmamıştım. Ya sana alıştım ya sevgine.
Yeter ki alıştırma beni sensizliğe.
Umutsuzluk en yakıcı zevktir, özellikle de içinde bulunduğun durumun çaresizliğini açıkça kavramışsan!
Zaman geçtikçe daha iyi anlıyorsun.
Hiçbir şeyi eskisi kadar sevemediğini!
Sen dünyaya sürgün bir meleksin.
Ve ben seni o kadar çok seveceğim ki .
Bir daha cennetine dönemeyeceksin
Hiç mutlu bir yaşantım olmadı bu dünyada ölümü bekledim sensizliğin kucağında.
Kimseye göstermem üzüntümü.
Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım.
Örselenmiş bir çocukluk işte benim bütün hikâyem.
Kaç sevda geçse de üzerinden bu yıkıntıları onaramazsın istersen hiç başlamasın geç kalmışız birbirimize, yanlış kapılarda geçmiş bunca yıl dönemeyiz artık ilk gençliğimize, istersen hiç başlamasın söz verelim kendimize.
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı?
Felekler yandı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı?
Bir yanımda çaresizlik diğer yanımda yorgunluğum var.
Bir yanımda yalnızlığım, diğer yanımda geçmişe dargınlığım var.
Birini seveceksen, onu her şeyinle sevme çünkü bittiğinde onu unutamamana değil unutamayacak kadar çok sevdiğine yanarsın!
En iyisi bugün çıkmamak dışarıya, hani moralim bozulsun istemiyorum.
Görmek istemiyorum el ele tutuşmuş çiftler.
Yalvarmak yerine, kaybetmeyi tercih ederim!
İnsan sandım seni yüreğimi verdim yetmedi duygularımı hayallerimi sevdamı verdim.ama ne yaptın sen anlamadın.var olan her şeyi kirlettin adam sanmıştım seni.bitti sana itimadım kayboldu duygularım çıkma karşıma bir tekmede ben atarım kurtuluş sana bu sözle
Umutlara kanma umutlar bir gün imkânsızlaşır, hayatı tozpembe yaşıyorum sanma her renk bir gün siyahlaşır.
Biraz buruk bir duygu yüklenirse yüreğine gözlerin zaman zaman takılırsa uzaklara kulakların ansızın çınlarsa bil ki bir yerlerde delice özleniyorsun.
Sen hep gül diyen birinin, seni ağlatması kadar koyan bir şey yok.
Beklemek, kaybetmenin yarısıymış. Ben her şeyimi beklerken kaybettim.
Kim bilir… Seni düşünerek yazdıklarımı, kimi düşünerek okuyorsun.
Unutmak zaman ister demiştim, yanılmışım.
Zaman değil yürek istiyormuş. O da sende kaldı!
Sorarlarsa beni sana; sevilmeden seviyordu de.
Ne kadarda saftı de. O kadar seviyordu ki kaldıramadım de.
İçin de bir ateş yaktım halen yanıyor de.
Gitmeyince aramayınca eridi bitti de.
Bir de dünyası vardı onu da ben kararttım de.
Kendi eliyle bir çukur kazdı. Ben de gömdüm de!
Sen nerden bilirsin ki yalnız olmayı. Tek başına yürüdün mü o yollarda üşüyerek.
Ben kendimi sarmalarken kendime. Sen başka kollarda uyandın.
Bu dünyaya sevmek sevilmek ve ekmek için geldik ekmeği bulduk ama sevmek sevilmek bizi ekmeğimizden etti.
Çok saçmaladım, bağışla. İnsanın kalbi darmadağın olunca, kafası da karışıyor.
Mümkünse, söylediklerimi unuturken beni aklından çıkarma.
Eyy aşıklara mekan olan koca dünya sen döndükçe ben ağlayacağım insanlara aşıklara uzaktan bakacağım.
Eğer bir gün aşkın ölürse onu doğduğu yere göm kalbine.
Gözlerimden akan her damla yaş kalbimden akan bir damla kan gibi ölmemi istiyorsan durma ağla bu canım sana feda
Çektim duygularımı hayatından şimdi git kime istiyorsan ver duygularını sormam neden diye!
Ama unutma adımı hatırlayacaksın her hareketinde!
Sevgisiz tükenmiş kalbimin atışları. Artık hiç atmıyor sanki.
Gelip girsen tekrar yüreğime, sana can vermek için hiç kan pompalamayacak belli.
Delisin derdin hep. Doğru. Hiç bir raporda sabitlenmemiş deliliklerim var benim.
Hele biri vardı ki en büyüğü! Seni sevişim!
Biliyorum, sığmazsın hiçbir yere bu sevdayla, dünya sana dar.
Ama dayan gönlüm. Dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var.
Bu gidişlerin bir anlamı olmalı uykusuz kaldığım zamanların sonu böyle dramatik olmamalı.
Nasıl bir kazanç bu? Yüreğimden verirken, canımdan oluyorum!
Gözüm gözüne değmeden yazdığım şiirlerim melal.
Varsın değmesin razıyım ey yâr böylesi daha helal!
Sözlerim Kadar Hayatımda Dramatik Bu Dünyada Sensiz
Yaşanan Zamanlarda Nefretim Vuruyor Yazılarıma.
Bu şehirden her gidişinde şehri sanki ben uğurluyorum sen benden gideli çok oldu ama ben sana hala el sallıyorum
Ne dostuma güvenir oldum bu hayatta ne de sevgilime hepsi vuruyor arkandan günün birinde lanet olsun hepsine.
Şimdi gelip ‘sana döndüm’ desende, kusura bakma ama sehpada unutulmuş bir çay gibiyim artık, soğudum!
Kim Bilir Belki Bu Hayatta Blamadığım Huzuru Kabirde Bulurum,
Kim Bilir Kabirde Bulamayacağım Huzuru Seninle Bulurum Yada Sensiz Bulurum.
Bir çöle ürün ekmek gibiydi, yüreklere ektiğim umutlar.
O yüzdendir, her hasat zamanı zarar etmelerim!
Yaşamak için bir tek sebebim vardı. Senin geri dönme ihtimalin.
Artık o da kalmadığına göre dönme istemem sevgili, dönsen de bulamazsın beni.
Uzadı geceler, sensiz bir türlü geçmek bilmiyor.
Sabah olunca en azından yanımdayken görmek umudum vardı.
Son söz söylenmedi bu aşkta! Öldürmediysen beni içinde henüz ki yapmamışsındır bilirim, gömerken beni son kez içinden ‘Seni Seviyorum’ de. İnançsız gitmesin aşkımız…
Gitmesin, gitme sen, gitme aşkım.
Gül gibi kokan tenine aldandım, güzel gülüşlerine yakalandım, sahte sözlerine inandım, şimdi acılarla savaşıyorum anılarımla beni bıraktın.
Doktorun sorduğu fiziksel bir engeliniz var mı sorusu içime dokunmuştu nedense.
Yok diyebildim, sadece kalbim kırık.
Ne papatyaların dili varıyor seviyor demeye, nede benim cesaretim var son yaprağı çekmeye.
Bir muammadır “AŞK”, kiminin vicdanına atılan taş, kiminin fakir gönlüne katılan aş, kiminin de gözünden akıtılan yaştır “AŞK”.
Şimdi sensizliğin naklen mutsuzluğum yayınlanıyor.
Ve herkes çektiğim sensizlik acısını canlı izliyor.
İnanır mısın be sevgilim, yokluğun reyting rekorları kırıyor.
Bir sen vardın bir de rüzgâr, her şeyimdin bir zamanlar.
Senden sonra ben de bittim. Her yanım sen, gözümde yaşlar.
Herkesin yalnızlığı kendine benzer.
Benim ki biraz gürültülü biraz kalabalık ve çokça dağınık işte.
Çok fazla kitap ve çok fazla boş bardak var.
Hayatım sessiz bir film gibi oyuncular var ses yok, hepsinin sesini kıstım kendim yaşayacağım hayatımı artık kimseye ne el nede bel bağlayacağım.
İnsanlar tanıdım yıldızlar gibiydi, hepsi parlıyordu, hepsi gökteydi.
Ama ben seni, güneşi seçtim, bir güneş için bin yıldızdan vazgeçtim?
Unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor.
Aşk acısını da öğrendik bu saatten sonra sevmek mi kaldı hayatımızda?
Canımızı aldırlar sonunda sevmek yok bir daha!
Sizinde Aklınızda Güzel Sözler Varsa Yoruma Yazıp Diğer Kullanıcılarımızla paylaşabilirsiniz.
Etiketler : Yürek Yakan Sözler Can Yakan Sözler İç Yakan Acıtan Sözler Kırgınım sana hayat Yürek yakan sözler Acı Sözler Anlamlı sözle Yürek yakan Sözler Durağı Yürek Yakan Sözler Yürek Yakan Sözler Kısa, Yürek Yakan Sözler Facebook, Yürek Yakan Sözler, Can Yakan Sözler Kısa, Can Acıtan Sözler Kısa, Can Acıtan Sözler Facebook Yürek Yakan Sözler haberleri
Sosyete Travel ~ Sosyete Sözler ~ Sosyete Trend
Yorum Gönder
Bilgi Paylaştıkça Güzel Dir, Paylaşır Mısınız ?
Sayfamızı Değerlendirin