Çok Güzel Nefret Sözleri
Bana gelince hep bir bahanesi olan insanlardan da nefret ediyorum!
Gökyüzü olsan, bir kez bile başımı kaldırıp bakmam. İşte öyle nefretimsin!
Elbette bizim de nefret ettiğimiz insanlar var!
Ama nefretimizi kusmuyoruz. Allah rızası için susuyoruz.
Ve ayrıca buna insanlık diyoruz.
Nefret ettiğim insanları bile seviyormuş gibi yapıyorsam gönlümün güzelliğindendir.
Bana zararı dokunmuş insanların ölmesini isteyecek kadar kötü biri değilim ama sürünmelerinde bi sakınca görmüyorum!
Başkalarının sizden nefret etmesinin genelde sebebi, sizin gibi olmak isteyip de asla sizin gibi olamayacaklarını bildikleri içindir.
Eski mesajlara denk geldim ‘Seni ömrümün sonuna kadar seveceğim’ yazmış.
Öldü galiba? Ömrüne tükürdüğüm!
Bana zarar veren insanların ölmelerini isteyecek kadar gaddar değilim, ama sürünmelerinde bir sakınca görmüyorum!
İnsanlar bir daha yüz yüze bakmayacakmış gibi konuşuyorlar.
Bu kadar nefreti ne vakit biriktirdiniz?
Ki sen; bu saatten sonra ‘tek yolun benim’ desen, ayaklarımı keser yine de bir adım bile atmam sana!
Nefrete sevgiden daha çok önem veririm. Çünkü; nefretin sahtesi olmaz.
Ne mutluluklar dilemesi be, yüzü gülerse güneş doğmasın!
Her ne olursan ol ama sevgimi nefrete dönüştürecek kadar şerefsiz olma!
Öyle herkese kin tutmam ben. Kinimin bile bir kalitesi var.
Ben mutsuz olayım, sen mutlu ol. Yok öyle bir dünya, beter ol!
Kaygılarımızla, hassasiyetlerimizle, duygularımızla oynayanlara kızıyorum!
Yalan bir zehirdir ve sonuçları kestirilemez.
Garip ama gerçek; eskiden severek mutlu olduğum insana, şimdi söverek mutlu oluyorum!
Neden hep insanlık bizde kalıyor? Birazda insanlığı olmayanlara kalsın!
Bir soğursun, adı bile çirkin gelir.
Gün gelecek o bizim canımızı çok yakanlar, helallik isteyecekler biliyorsunuz değil mi?
Ben her gün o gün ‘haram olsun’ demek için yaşıyorum.
Belki bir gün bana geri dönermiş. Senim bana geri dönme ihtimalin olan yollar şantiyeye dönsün!
Nefreti yaymak kolaydır ama sevgiyi yaymak zordur; vicdansız olmak anlıktır, ama yürekli olmak sonsuzdur.
Soruyorlar bana içimdeki kinin nefretin sebebini ne olabilir ki? Sahte insanların gerçek eserleri!
İki satırlık insanları bir satıra sığdırın, o satırda sıkışıp kalsınlar.
Kaybettikten sonra verilen kıymetin, gösterilmemiş sevginin, yapılmamış zahmetin, geç kalan özrün, anlaşılan kabahatin, böylesi yüreğin, böylesi zihniyetin cam cehenneme!
Hoş göre hoş göre, sonunda hiç görmek istemiyorsun insanların çoğunu!
Birinden bi kere soğudum mu o kişiden her bi hücremle, her bi saç telimle ölesiye nefret etme özelliğine sahibim.
Yediğin içtiğin senin olsun bana ‘sensiz ölürüm’ deyip de hala nasıl gebermediğini anlat!
Nefret bile edilemeyecek kadar karaktersiz insanlar var!
Şimdi kimler için üzüldüğümü düşünüyorum da, şu yüreği yerinden çıkarıp atmak geliyor içimden. Kendime olan nefretim, onlara olan sevgimden nedense hep daha fazla.
Kim geçer diyorsa, ona geçsin bu acı!
Ağzımda çıkan beyaz yara kadar nefret ediyorum senden. Otur bi düşün bence!
Bana kimin nefretle baktığı değil, benim kime sevgiyle baktığım önemlidir!
Gökyüzü olsan, bir kez bile başımı kaldırıp bakmam. İşte öyle nefretimsin!
Elbette bizim de nefret ettiğimiz insanlar var!
Ama nefretimizi kusmuyoruz. Allah rızası için susuyoruz.
Ve ayrıca buna insanlık diyoruz.
Nefret ettiğim insanları bile seviyormuş gibi yapıyorsam gönlümün güzelliğindendir.
Bana zararı dokunmuş insanların ölmesini isteyecek kadar kötü biri değilim ama sürünmelerinde bi sakınca görmüyorum!
Başkalarının sizden nefret etmesinin genelde sebebi, sizin gibi olmak isteyip de asla sizin gibi olamayacaklarını bildikleri içindir.
Eski mesajlara denk geldim ‘Seni ömrümün sonuna kadar seveceğim’ yazmış.
Öldü galiba? Ömrüne tükürdüğüm!
Bana zarar veren insanların ölmelerini isteyecek kadar gaddar değilim, ama sürünmelerinde bir sakınca görmüyorum!
İnsanlar bir daha yüz yüze bakmayacakmış gibi konuşuyorlar.
Bu kadar nefreti ne vakit biriktirdiniz?
Ki sen; bu saatten sonra ‘tek yolun benim’ desen, ayaklarımı keser yine de bir adım bile atmam sana!
Nefrete sevgiden daha çok önem veririm. Çünkü; nefretin sahtesi olmaz.
Ne mutluluklar dilemesi be, yüzü gülerse güneş doğmasın!
Her ne olursan ol ama sevgimi nefrete dönüştürecek kadar şerefsiz olma!
Öyle herkese kin tutmam ben. Kinimin bile bir kalitesi var.
Ben mutsuz olayım, sen mutlu ol. Yok öyle bir dünya, beter ol!
Kaygılarımızla, hassasiyetlerimizle, duygularımızla oynayanlara kızıyorum!
Yalan bir zehirdir ve sonuçları kestirilemez.
Garip ama gerçek; eskiden severek mutlu olduğum insana, şimdi söverek mutlu oluyorum!
Neden hep insanlık bizde kalıyor? Birazda insanlığı olmayanlara kalsın!
Bir soğursun, adı bile çirkin gelir.
Gün gelecek o bizim canımızı çok yakanlar, helallik isteyecekler biliyorsunuz değil mi?
Ben her gün o gün ‘haram olsun’ demek için yaşıyorum.
Belki bir gün bana geri dönermiş. Senim bana geri dönme ihtimalin olan yollar şantiyeye dönsün!
Nefreti yaymak kolaydır ama sevgiyi yaymak zordur; vicdansız olmak anlıktır, ama yürekli olmak sonsuzdur.
Soruyorlar bana içimdeki kinin nefretin sebebini ne olabilir ki? Sahte insanların gerçek eserleri!
İki satırlık insanları bir satıra sığdırın, o satırda sıkışıp kalsınlar.
Kaybettikten sonra verilen kıymetin, gösterilmemiş sevginin, yapılmamış zahmetin, geç kalan özrün, anlaşılan kabahatin, böylesi yüreğin, böylesi zihniyetin cam cehenneme!
Hoş göre hoş göre, sonunda hiç görmek istemiyorsun insanların çoğunu!
Birinden bi kere soğudum mu o kişiden her bi hücremle, her bi saç telimle ölesiye nefret etme özelliğine sahibim.
Yediğin içtiğin senin olsun bana ‘sensiz ölürüm’ deyip de hala nasıl gebermediğini anlat!
Nefret bile edilemeyecek kadar karaktersiz insanlar var!
Şimdi kimler için üzüldüğümü düşünüyorum da, şu yüreği yerinden çıkarıp atmak geliyor içimden. Kendime olan nefretim, onlara olan sevgimden nedense hep daha fazla.
Kim geçer diyorsa, ona geçsin bu acı!
Ağzımda çıkan beyaz yara kadar nefret ediyorum senden. Otur bi düşün bence!
Bana kimin nefretle baktığı değil, benim kime sevgiyle baktığım önemlidir!
Yorum Gönder
Bilgi Paylaştıkça Güzel Dir, Paylaşır Mısınız ?
Sayfamızı Değerlendirin